EPILOG.

MUZYKA.

* - wspomnienie.

''Będę cię kochać do końca życia. A jeżeli jest coś po­tem, będę cię kochać także po śmier­ci. Czy mnie rozumiesz? ''

Pięć lat, całe pięć lat bólu. To nie prawda, nie wierzcie w żadne słowa '' czas leczy rany '' . BZDURA. Niektóre obrażenia są tak głębokie i bolesne, że nie da się ich wymazać i zapomnieć.
Śmierć bliskiej osoby, najgorsza rzecz na świecie. Jest ciąża, jesteś najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, ale co kiedy ciąża jest zagrożona ?

*
Czułem jak nogi uginają się pode mną. To niemożliwe ! To nie może być prawda,ale zabierają ją! Odjeżdża owinięta srebrnym papierem, jak śmieć ! Przecież to sens mojego życia ! Zostawcie ją. Zatrzymują się, podbiegam i upadam na kolana. Bezsilność. Po chwili podciągam się, by móc poczuć po raz ostatni smak jej ust. Zimnych bladych ust. Łudzę się, że niczym księżniczka z bajki obudzi się. Moje łzy spływają na jej twarz. Krzyczę, ale nikogo to nie obchodzi. Zayn i Louis ciągną mnie z daleka od łóżka, nie zabierajcie jej ! NIE ZABIERAJCIE MI ŻYCIA ! 
- Niall - chłopak przytula mnie do siebie.
- Nienawidzę tego dziecka. - syczę przez zęby i ponownie upadam na kolana. Cały świat znika.

*

Ilekroć w życiu czułeś szczęście ? Założę się,że mnóstwo razy. Co jeżeli Twoim osobistym szczęściem jest druga osoba ? Czujesz,że jesteś w niebie, ale przecież wszystko kiedyś się kończy .

Bóg odbierając mi Ciebie, odebrał mi świat. 

Zabierając Twoje usta, drobne ręce

i idealne włosy

Zabrał Anioła.

Ale przecież miejsce Anioła jest w niebie,prawda ? 

Śmierć jest mi­nimum. Mi­nimum wszys­tkiego. Pod­czas tych godzin, gdy jes­teś tak blis­ko dru­giej oso­by, z dwoj­ga niemal sta­jecie się jed­nym... Mi­nimum... Miłość jest śmier­cią: śmier­cią odrębności, śmier­cią dys­tansu, śmier­cią cza­su. W trzy­maniu się z dziew­czyną za ręce naj­piękniej­sze jest to, że po chwi­li za­pomi­nasz, która ręka jest Two­ja. Za­pomi­nasz, że są dwie, nie jedna.

*

- Horan ogarnij się ! To Twoje dziecko.

- To potwór ...

- Debilu ! - krzyknął zdenerwowany i uderzył mnie w twarz. - Spłodziłeś je, dałeś mu życie. Dałeś mu szansę !

- Daliśmy mu ją razem ... 

- Jesteś cholernym egoistą !
- Tak ? Więc najwyraźniej ten bachor ma coś po mnie ! - splunąłem i znowu się rozryczałem. Musiałem odejść, nie chciałem tego dziecka , nie chciałem NIKOGO ! I nikogo nie miałem . Zostałem sam,ale kogo to obchodziło ? Przecież to i tak ja byłem najgorszy. Wyszedłem ze szpitala siadając na pobliskiej ławce. Co dalej ? Jak mam dalej żyć kiedy Twoje serce przestało dla mnie bić ? Czuje się podle ! To nie do opisania ! Czemu ja nie mogłem umrzeć ? 

*

Bezsilność i słabość. Wszystko co tak długo budowaliśmy, nad czym tak cholernie ciężko pracowaliśmy rozpadło się przez mały podmuch wiatru. Miało być pięknie, miało być idealnie... Więc czemu wszystko jest takie popieprzone ? Kto będzie utulał Cię do snu ? Komu będę śpiewał piosenkę na dobranoc ? Na kim będzie zależało mi równie bardzo jak na Tobie ? Jesteś w niebie, bo tam jest Twoje miejsce, ale błagam przywróć mi rozsądek .

*

- Jesteś frajerem Horan. - Tomlinson wparował do domu nie szczędząc hałasu.

- I tak się czuje... - upiłem łyk kolejnego piwa i uderzyłem głową o stół. Byłem cholernie pijany, nie kontaktowałem. 

- Przemyśl wszystko .

- Stój ! Śniła mi się ... myślałem.

- I co wymyśliłeś ? - stanął na przeciw mnie, z założonymi rękoma .

- Zabierz mnie do dziecka. 

*

Wielokrotnie stawałeś w sytuacji bez wyjścia ? Takich sytuacji nie ma, zawsze jest jakieś wyjście. Trzeba tylko umieć je znaleźć i sprawić by stały się logiczne. No właśnie. Logika ? Co właściwie oznacza to słowo? Definicję jego nie każdy zna, ale każdy kojarzy . 

'' To nauka o regułach poprawnego rozumowania, wnioskowania i uzasadniania twierdzeń. ''

Błagam ... Poprawne rozumowanie ? To dla Ciebie coś bardzo, bardzo trudnego ? Rozumiem, ale musisz sobie jakoś radzić. 

*

Nic nie powiedziałem. Wszedłem do jej pokoju i popatrzyłem na małe łóżeczko w rogu . Podszedłem i rozpłakałem się jak dziecko. Ono było moje ... nie było niczemu winne. Cholera, czemu to takie trudne ? 

- Nie ma jeszcze imienia. - Tomlinson położył rękę na moim ramieniu po czym wyszedł z pokoju .

- Miało je już bardzo dawno. - przełknąłem ślinę zamknąłem oczy i pomyślałem o śmiejącej się Emily, o moim szczęściu . Pochyliłem się nad łóżeczkiem i wziąłem ją na ręce. Otworzyła mocno oczka i mierzyła mnie swoim spojrzeniem. Jej oczy były identyczne jak mojego skarba. Jej ciemne włosy, została mi cząstka jej. 

- Poradzimy sobie ? - zapytałem, a łzy ciekły mi po policzkach . - Potrafisz mnie pokochać po tym wszystkim co Ci zrobiłem ? - dziewczynka delikatnie się uśmiechnęła i zaczęła się przeciągać, po chwili zamknęła oczy i zasnęła... Dopiero teraz poczuła,że jest w dobrych rękach.

*

'' Miłość jest zaw­sze no­wa. I bez względu na to, czy w życiu kocha­my raz, dwa, czy dziesięć ra­zy zaw­sze sta­jemy w ob­liczu niez­na­nego. Miłość może nas pogrążyć w og­niu piekieł, al­bo zab­rać do bram ra­ju - ale zaw­sze gdzieś nas pro­wadzi. I czas się z tym po­godzić, al­bo­wiem jest ona treścią nasze­go is­tnienia. Miłości trze­ba szu­kać wszędzie, na­wet za cenę długich godzin, dni, ty­god­ni smut­ku i roz­cza­rowań. Bo­wiem kiedy wy­ruszy­my na poszu­kiwa­nie miłości - ona zaw­sze wyj­dzie nam na prze­ciw. I nas wy­bawi. ''

- Diana ! Chodź skarbie ! - dziewczynka podbiegła i wskoczyła mi na ręce.

- Cześć mamusiu. - uśmiechnęła się promiennie i zaczęła wyrywać mi się z ramion. Odstawiłem ją na ziemię a Ona podreptała w stronę zdjęcia Emily i pocałowała ją w sam czubek głowy. Do moich oczu momentalnie napłynęły łzy. Uśmiechnąłem się do niej i schyliłem nad grobem ukochanej. Położyłem na nim białą różę, symbolizującą niewinność, bo taka właśnie była Emily. Chciała dla wszystkich dobrze,ale zawsze zapominała o sobie.

- Tatusiu, co się stało z mamusią ? - zapytała pięciolatka i usiadła na progu grobu. 

'' Najdroższy mój skarb w tym grobie się mieści ... Bóg zabrał Nam Ciebie , nie zabrał boleści. '' 

- Kiedyś Ci wytłumaczę skarbie. Ale teraz jesteś jeszcze za mała.

- Nie-e !- roześmiała się- Jestem już duża ! - strzeliła focha, identycznie jak Emily . Włosy miała ciemne i długie, oczy miała czarne  ... dwie perełki. 

- Wytłumaczę Ci skarbie ... Kiedyś na pewno.

- Ale obiecujesz ? - spojrzała na mnie bardzo poważnie.

- Obiecuję. - złapała mnie za rękę i ruszyliśmy w stronę domu, pustego domu pełnego wpomnień ... pełnego Ciebie. 

--------------------------------

Noi KONIEC ! Dziękuje wszystkim za przemiłe komentarze i to,że czasami dawaliście mi kopa! I przepraszam, że wielokrotnie Was zawiodłam, nie wiem czy Was to obchodzi czy nie, ale miały być jeszcze cztery rozdział i dopiero koniec, ale kiedy przeczytałam ten komentarz 

Każdy ma swoje życie, i chodzę do szkoły. Nauki jest strasznie dużo, ale kogo to obchodzi no nie ? Więc kończę tego bloga z bólem serca :( Cały czas myślę, o drugim sezonie. Jeżeli zdecydujecie czy chcecie, czy nie Napiszcie czy to dobry pomysł :) Czekam na waszą opinię ♥ 

I PROSZĘ , ŻEBY KAŻDY KTO CZYTAŁ TEGO BLOGA DODAŁ KOMENTARZ. 

BYLE JAKI :) CHCĘ TYLKO ZOBACZYĆ ILE OSÓB GO CZYTAŁO ♥ 

Bardzo Was kocham ♥ i zapraszam na inny blog --- > http://she-looks-so-perfect.blogspot.com/

Oddawajcie głosy w ankiecie ♥ Czekam :*:*:*:*